Afscheid

Zo bekend natuurlijk die pleistermethode. Die gebruik ik graag als iets moeilijk is. Heel snel, heel hard en dan heb je niet door wat er gebeurd is. Naderhand ben ik dan een beetje flabbergasted over wat er gebeurd is. Zo ook mijn vertrek en afscheid. Hiervoor heb ik wel een beetje hulp gehad van het appartement hier dat eerder beschikbaar was en de verhuizer die eerder mijn spullen kon leveren. Vandaar dus dat ik hardcore in 1 week van alles afscheid heb genomen.

Op de zaterdag heb ik nog geprobeerd wat spullen op de ijhallen te verkopen. Helaas niet erg succesvol aangezien ik een stand had buiten en buiten het looppad. De keer daarvoor had ik wel super verkopen gehad. Natuurlijk heb ik mij moeten inhouden om niet weer van alles te kopen. I love de ijhallen.

Op de zondag had ik een eerste clubje vrienden waar ik afscheid van genomen heb bij Curry en Cocos. Mijn favoriete Thai in Den Haag. Hier maken ze echt het eten zoals ik dat ook op mijn reizen at in Thailand. Zonder allemaal frutsels en rare bordjes of tafelkleedjes maar alleen maar lekker eten.  Dit was echt een heel fijn samen zijn waarvan ik nog helemaal niet het gevoel had dat ik afscheid aan het nemen was. Echt afscheid was het natuurlijk niet want iedereen komt mij bezoeken en ik kom nog naar Nederland om iedereen te bezoeken. In Barcelona ben je immers sneller dan in Groningen.

Op de woensdag kwam in de ochtend het grofvuil voor wat er niet mee ging of verkocht was. Dezelfde middag kwamen de verhuizers om mijn spullen op te halen. Toen dat gebeurt was waren Mister James en ik thuisloos. Vooral Mister James heeft het hier erg moeilijk mee gehad, maar door dat we door alles heen samen zijn gebleven heeft hij zich er redelijk normaal doorheen geslagen. Nu had hij een excuus om zich onder het bed te verstoppen ;).

De de donderdag was het afscheid van mijn werk. Mijn lieve collega’s Jacoline en Myanneke hebben voor mij een afscheidsborrel geregeld. Na bijna 10 jaar (op drie maanden na) heb ik afscheid genomen van een groot aantal mensen waar ik mee gewerkt heb en die ook heb leren kennen. Het is heel gek om te beseffen dat ik niet meer een onderdeel daarvan uit maakt en het niet meer normaal is dat ik deze mensen nog met regelmaat ga tegen komen. Ik ben enorm verwend met een enorme opkomst van verschillende collega’s, mooie speechen, berichten en veel cadeau’s. Ik ga al mijn lieve collega’s erg missen

Op de vrijdag heb ik daadwerkelijk mijn spullen ingeleverd op het werk. Met mijn laatste team waar ik in gewerkt heb ben ik nog gaan lunchen als afsluiter. Dit vond ik erg fijn. Direct daarna moest ik opschieten voor de notaris om te tekenen voor de overdracht van het huis. Na afloop daarvan liep ik naar (mijn moeders) huis met een heel raar gevoel. Binnen een paar uurtjes was ik ineens echt dakloos en werkloos. Dat was toch even slikken, maar snel daarna ook het fijne gevoel dat het nu echt ging gebeuren.

Die avond ben ik nog samen met mijn broertje uiteten geweest naar Burrata geweest op het Goudenregenplein. Deze is nieuw en wat een verrassing was dit zeg!! De burrata pizza is echt te lekker. Een kaas die ik nog nooit geproefd had, maar zo lekker! Doordat ik met de auto was kon ik de lekkere wijnen proberen die ze daar hebben. Gelukkig heb ik al eerder de mogelijkheid gehad om die te mogen proeven.

Op de laatste zaterdag was het grote vrienden en familie afscheid bij La Basque. Dit is een van mijn laatste ontdekkingen in Den Haag, hoewel ze er al een tijdje zitten. Dit is een restaurant dat door een stel wordt gerund die vanaf het eerste telefooncontact je al een vriendschappelijk gevoel geven. Net alsof je bij vrienden gaat eten. Hier hebben ze pinxos dus dat vond ik wel leuk om alvast in de Spaanse sfeer te komen. Het was nog een beetje onduidelijk hoeveel mensen er nu echt zouden komen. Dit waren er uiteindelijk veel meer dan ik had gedacht. Een hele fijne avond en uiteindelijk heb ik deze laatste week iedereen, die niet op vakantie was, nog kunnen zien en een knuffel kunnen geven.

Zondag was voor mij nog een moeilijk afscheid. Mijn laatste keer naar Caesar. De plek waar ik sporten echt leuk ben gaan vinden en helemaal verslingerd ben geraakt aan de Zumba. Elke keer was opnieuw een feestje. De zumbalessen, maar ook de andere sportfaciliteiten en de spa. Hier heb ik aardig wat uurtjes door mogen brengen. Dit plezier heb dit ook met verschillende vriend(inn)en kunnen delen en had Bart als mijn vaste sportmaat.

Op maandag was het afscheid op schiphol. Door een hele grote groep lieverds zijn Mister James en ik uitgezwaaid. Deze groep is hiervoor nog hartstikke vroeg hun bed uit gegaan, maar ik vond het hartstikke fijn dat ze er waren.

En toen was het tijd om samen met Mister James te gaan vliegen. Hij mocht mee bij mij het vliegtuig in, zo kon hij tijdens de vlucht in de tas gewoon bij mij op schoot zitten. Alleen tijdens het eerste inzetten van de landing (waarschijnlijk gingen zijn oortjes een beetje dicht) raakte hij even in paniek. Verder heeft hij alles perfect ondergaan.

Mister James is nu een stoere geëmigreerde kater geworden. Samen met zijn baasje :))