My beautiful brain

Chica de la haya is verder aan het revalideren

Ik was thuis en niets lukte. Het maken van mijn ontbijt was de ingewikkeldste opgave van de dag. De volgorde goed doen van die paar stappen was heel erg moeilijk. Maar gelukkig kon ik weer naar het revalidatiecentrum om verder te werken aan mijn herstel. Mijn week was daarmee gevuld want ik moest daar drie of vier keer week heen. De andere dagen was ik daar weer van aan het bijkomen. Dit komt ook omdat het geen vast rooster was en het revalidatiecentrum aan de andere kant van Den Haag zit. Eerst bracht mij moeder mij, maar een aanvraag voor vervoer was al ingediend. Dit bleek erg complex en gelukkig wist de verzekering mij te helpen met taxivervoer.

In deze periode mocht ik van de neuroloog ook stoppen met de epilepsie medicijnen. Ik heb nooit doorgehad wat deze met mij deden, maar toen deze ophielden heb ik hele grote sprongen vooruit gemaakt. Een mist trok op, ik begon beter te praten en kreeg ook wat meer energie. Toch was er nog meer dan genoeg om weer op te bouwen waar de revalidatie mij mee geholpen heeft. Het voelde letterlijk als opbouwen. Weer opnieuw leren spreken, rekenen, eten maken etc etc. Dingen die zo gewoon ooit leken heb ik weer helemaal opnieuw moeten leren. Hierin ben ik gefrustreerd, boos, verdrietig en soms ook blij geweest. Al die tijd wilde ik weer “gewoon” zijn, geen patiënt, maar gewoon wordt ik nooit meer. De revalidatie ziet er niet toe op de oude te worden, maar om de nieuwe te leren en daar mee om te gaan.

De dagen dat ik niet in het revalidatiecentrum zat wilde ik ook graag werken om weer verder te komen. Ik voelde mij te jong om thuis te zitten. Dit kon mijn nieuwe leven toch niet zijn. In deze tijd heb ik heel veel legpuzzels gedaan om weer nieuwe verbindingen te maken. Lezen ging namelijk nog steeds niet en televisie kijken is echt niet goed voor je brein. De eerste puzzels daar deed ik lang over. Elke nieuwe puzzel ging weer wat sneller als de vorige. Toen ik uiteindelijk een puzzel van 1000 stukjes in twee dagen af had wilde ik de volgende uitdaging. Weer aan het werk.

One thought on “My beautiful brain”

  1. Lieve meid, wat een verhaal om dit weer met jou te herleven! Oh Marleen wat hebben wij allemaal met jou en mam en familie mee geleefd door jou ordeal! So so thankful you are doing so much better!!! Wij leven met jou mee!❤️🙏👍💋
    Veel liefs and continued healing dear Maarleentje!
    Ellen & Nico
    Port Orford, Oregon

    Like

Leave a comment