My beautiful brain

Chica de la Haya ligt in het ziekenhuis

Ik werd naar de achtste etage van het Westeinde ziekenhuis gebracht. Dit is de etage neurologische afdeling. Stickers werden op mij geplakt die met stekkers werden verbonden aan machines die piepten. Om mijn arm en vinger een meter. Alles werd gecontroleerd. Om het uur maakte ze mij wakker en keken met een licht in mijn ogen om te kijken naar mijn pupillen of die niet vergroot waren. Bij de intake werd er van alles aan mij gevraagd, maar daar weet ik niets meer van af. De shock was er nog steeds en die hoofdpijn ook. Meteen kreeg ik medicijnen. Prikken in mijn buik tot dat die blauw zag. Dat waren bloedverdunners en pijnstillers van dusdanig heftigheid dat je die alleen in het ziekenhuis krijgt. Daarnaast ook nog paracetamol als extraatje voor de hoofdpijn.

Het is weinig van slapen gekomen, de hoofdpijn was er nog steeds en ook de misselijkheid. Pluspuntje was dat ik wel zelf naar de toilet en douche kon vanaf dag 1. Elk moment stond er weer een nieuwe arts naast mijn bed om allemaal testen te doen. Het Neurologen team ( die kwamen met z’n 5en tegelijk!) , De ergo therapeut, de fysio ( die was zo schattig ;)), de logopediste enz enz. Verder hebben ze ook allemaal onderzoeken gedaan, een MRI, een Echo, iets met draadjes op mijn hoofd, de oogarts, er is veel bloed van mijn af genomen en nog meer wat ik vergeten ben.

De eerste dagen bleef ik uitval hebben in meestal mijn rechter arm en mijn spraak. Uiteindelijk zijn ze mij hier anti epileptische medicijnen voor gaan geven. Later las ik in het dossier dat dit ook de tijd was dat ze nog twijfelde of ze mij zouden opereren. Een operatie aan de hersenen heeft een groot risico en daar zijn ze terughoudend mee. De sinus trombose in mijn hoofd was namelijk erg uitgebreid. Veel is langs mij heen gegaan in deze periode. Het was de shock, de pijnstillers die eigenlijk een morfine waren, ik wilde eigenlijk niet weten wat er aan de hand was en mijn geheugen was aangetast maar dat wist ik toen nog niet. De neuroloog heeft meerdere keren uitleg gegeven wat een sinus trombose eigenlijk is en wat die in mijn hoofd deed, maar dat bleef niet hangen.

Tja daar lig je dan in het ziekenhuis. Na een paar dagen begonnen de pijnstillers en misselijkheid medicijnen te werken. Er kwamen steeds meer momenten dat de hoofdpijn wat dragelijker werd. Daarna kwam die weer terug en dan kreeg ik weer nieuwe pijnstillers. De onderzoeken zijn gedegen gedaan. De trombose zit alleen in mijn hoofd en bij de oogarts en de maag, darm en leverarts is nog langer controle nodig. Als verder behandelplan is aangegeven dat ik na het ziekenhuis over geplaatst zou worden naar een revalidatiecentrum. De opname daarvan is minimaal drie weken. Mijn eerste gedachte was dat ik mijn werk en studie dan even voor drie weken moest opschorten. Pas later zou ik er achter komen wat nu echt de consequenties allemaal zijn en dat ik na die drie weken niet weer de oude zou zijn.

Op de begane grond was de oogarts en onderweg liep ik iedere keer langs een poster die iets aangaf van mond, spraak, arm en dat er dan sprake kon zijn van een beroerte. Het voelde zo raar. Ik had last van al die dingen, maar een beroerte dat is toch iets heel heftigs? Hier had de dokter niets over gezegd. Hij had gezegd een sinus trombose, dat is toch wat anders? Daarbij had ik wel last van die dingen, maar het was bij mij alleen toch een hoofdpijn?