Author: Chica de la Haya

Mijn opa en oma zijn ooit in Duitsland geweest en hebben daar als souvenir houten blokjes gekocht waar je elke dag de datum kan aanpassen. Sinds dat moment deed mijn oma dat iedere dag. Na haar overlijden heb ik deze blokjes meegenomen en zet ik nu elke dag oma’s ‘werk’ voort.

Vandaag gingen de blokjes naar 18 januari! Precies een jaar geleden stond ik met koffer, Mister James en vrienden op Schiphol voor mijn vertrek naar (en later aankomst in ) Barcelona.

Ik woon nu al een jaar in Barcelona! Wat gaat de tijd snel en ongelofelijk wat er allemaal is gebeurd. Het lijkt soms wel of het veel langer geleden is.

Ooit was mijn eerste trip naar Barcelona niet genoeg om alles te zien en mee te maken, een tweede was nodig. Ook deze was niet voldoende dus ben ik hier maar gaan wonen. Zelfs een jaar is nog niet voldoende voor Barcelona. Er is zoveel om mee te maken om van te genieten. Alles is hier: De bergen, het strand, fantastisch comfortabel weer, alles wat je verder maar nodig kan hebben en meer. Dansen, fietsen, wandelen langs het strand, op Mont Juic of Tibidabo. Natuurlijk Sitges, mijn geliefde Sitges. Vuurwerk, catamarantochtjes, lichtjes festival, Merce en nog zoveel om mee te maken. Keer op keer weer.

Een jaar verder veel ervaringen rijker maar ook nog heel veel die er aan gaan komen. Een nieuw leven is niet in 1 keer opgebouwd, net zo als je haar niet meteen weer lang is ;). Geduld is soms nodig, maar in Barcelona waar de zon bijna altijd schijnt is dat een stuk gemakkelijker. Barcelona is genieten in de winter, lente, zomer en herfst, altijd. Mijn eerste cirkeltje is rond. Feestjes, markten ze zijn allemaal al 1 of meer keer voorbij gekomen. Het was een bijzonder jaar en er gaan nog vele mooie jaren komen. Voor nu zijn Mister James en ik thuis hier in Barcelona.

Bijna 10 maanden zijn mister James en ik in Barcelona. In augustus zijn we nog even terug geweest in Nederland om mijn verjaardag te vieren. Ja we! Mister James is mee geweest. De stoerste kan van allemaal. Hij is al airmails aan het sparen 😉.

In de afgelopen maanden heb ik heel veel geleerd (over mij zelf 😱) en veel mensen ontmoet. Met het fietsen heb ik veel mensen ontmoet maar ook veel mensen op visite gehad. 

De mensen die hier op vakantie zijn en mee fietste hadden zelf ook de mooiste verhalen. Alle soorten mensen met allemaal verschillende achtergronden en interesses hebben met mij gefietst. Ik heb ze geprobeerd al het moois te laten zien van de stad en luisterde ook wat zij over zich zelf wilde vertellen. Zo leerde ik mensen kennen met bijzondere beroepen: PA van een rijke directeur of het Nederlands elftal. Op momenten waren er ook enorme emoties, mensen die die dag of wat dagen er voor een moeder of ander familielid hadden verloren. Gezinnen die overstroomde van liefde en respect voor elkaar, maar ook het tegenovergestelde. Velen waren erg leuk, sommige wat minder en sommige heb ik zelf contact mee gehouden. 

Mijn huisje (studiootje) is erg klein en heeft in de afgelopen maanden veel vrienden en andere mensen met mogen verwelkomen. Helaas zijn andere mensen niet zo mister James zijn ding en hij heeft er minder van genoten. Je kan niet alles hebben. De andere dagen heb ik hetgoed gemaakt en dubbel verwend. Voordeel is wel dat hij er toch wel socialer van is geworden. Elk voordeel heeft zijn nadeel (zoals een andere Nederlander met een voorliefde voor deze regio gezegd zou hebben). De invulling van vriendschappen en familie wordt ineens anders. Daar waar het contact eerst uit visite bestond, wordt dit nu in een bezoek van meerdere dagen achtereen gestopt. Gelukkig is er ook nog altijd FaceTime om contact te houden. Niet alleen vrienden en familie zijn langsgekomen, maar ook kennissen, familie van oude vrienden, bekenden van familie. Deze mensen lieten mij ook weer mooie dingen zien, voelen en horen. Dit bracht veel gevoelens mee maar ook inzichten over mijzelf naar mijzelf of naar anderen. 

Dan zijn er nog de ontmoetingen van de nieuwe (of potentiële nieuwe) vrienden. In Nederland had ik vrienden die ik al jaren kenden en die mij ook al jaren kenden. Slechts heel af en toe maak je echt nieuwe vrienden. Wanneer je alleen in een nieuw land bent wil je wel (ik in elk geval 🤗) nieuwe vrienden maken. Om dat te doen moet je je openstellen voor nieuwe mensen. Dat is echt uit je comfortzone treden, maar leidt wel tot mooie nieuwe vriendschappen. 

Ik prijs mijzelf erg gelukkig dat ik de mogelijkheid heb om dit mee te mogen maken en al deze mensen op al deze verschillende manieren te mogen ontmoeten. 

Zo bekend natuurlijk die pleistermethode. Die gebruik ik graag als iets moeilijk is. Heel snel, heel hard en dan heb je niet door wat er gebeurd is. Naderhand ben ik dan een beetje flabbergasted over wat er gebeurd is. Zo ook mijn vertrek en afscheid. Hiervoor heb ik wel een beetje hulp gehad van het appartement hier dat eerder beschikbaar was en de verhuizer die eerder mijn spullen kon leveren. Vandaar dus dat ik hardcore in 1 week van alles afscheid heb genomen.

Op de zaterdag heb ik nog geprobeerd wat spullen op de ijhallen te verkopen. Helaas niet erg succesvol aangezien ik een stand had buiten en buiten het looppad. De keer daarvoor had ik wel super verkopen gehad. Natuurlijk heb ik mij moeten inhouden om niet weer van alles te kopen. I love de ijhallen.

Op de zondag had ik een eerste clubje vrienden waar ik afscheid van genomen heb bij Curry en Cocos. Mijn favoriete Thai in Den Haag. Hier maken ze echt het eten zoals ik dat ook op mijn reizen at in Thailand. Zonder allemaal frutsels en rare bordjes of tafelkleedjes maar alleen maar lekker eten.  Dit was echt een heel fijn samen zijn waarvan ik nog helemaal niet het gevoel had dat ik afscheid aan het nemen was. Echt afscheid was het natuurlijk niet want iedereen komt mij bezoeken en ik kom nog naar Nederland om iedereen te bezoeken. In Barcelona ben je immers sneller dan in Groningen.

Op de woensdag kwam in de ochtend het grofvuil voor wat er niet mee ging of verkocht was. Dezelfde middag kwamen de verhuizers om mijn spullen op te halen. Toen dat gebeurt was waren Mister James en ik thuisloos. Vooral Mister James heeft het hier erg moeilijk mee gehad, maar door dat we door alles heen samen zijn gebleven heeft hij zich er redelijk normaal doorheen geslagen. Nu had hij een excuus om zich onder het bed te verstoppen ;).

De de donderdag was het afscheid van mijn werk. Mijn lieve collega’s Jacoline en Myanneke hebben voor mij een afscheidsborrel geregeld. Na bijna 10 jaar (op drie maanden na) heb ik afscheid genomen van een groot aantal mensen waar ik mee gewerkt heb en die ook heb leren kennen. Het is heel gek om te beseffen dat ik niet meer een onderdeel daarvan uit maakt en het niet meer normaal is dat ik deze mensen nog met regelmaat ga tegen komen. Ik ben enorm verwend met een enorme opkomst van verschillende collega’s, mooie speechen, berichten en veel cadeau’s. Ik ga al mijn lieve collega’s erg missen

Op de vrijdag heb ik daadwerkelijk mijn spullen ingeleverd op het werk. Met mijn laatste team waar ik in gewerkt heb ben ik nog gaan lunchen als afsluiter. Dit vond ik erg fijn. Direct daarna moest ik opschieten voor de notaris om te tekenen voor de overdracht van het huis. Na afloop daarvan liep ik naar (mijn moeders) huis met een heel raar gevoel. Binnen een paar uurtjes was ik ineens echt dakloos en werkloos. Dat was toch even slikken, maar snel daarna ook het fijne gevoel dat het nu echt ging gebeuren.

Die avond ben ik nog samen met mijn broertje uiteten geweest naar Burrata geweest op het Goudenregenplein. Deze is nieuw en wat een verrassing was dit zeg!! De burrata pizza is echt te lekker. Een kaas die ik nog nooit geproefd had, maar zo lekker! Doordat ik met de auto was kon ik de lekkere wijnen proberen die ze daar hebben. Gelukkig heb ik al eerder de mogelijkheid gehad om die te mogen proeven.

Op de laatste zaterdag was het grote vrienden en familie afscheid bij La Basque. Dit is een van mijn laatste ontdekkingen in Den Haag, hoewel ze er al een tijdje zitten. Dit is een restaurant dat door een stel wordt gerund die vanaf het eerste telefooncontact je al een vriendschappelijk gevoel geven. Net alsof je bij vrienden gaat eten. Hier hebben ze pinxos dus dat vond ik wel leuk om alvast in de Spaanse sfeer te komen. Het was nog een beetje onduidelijk hoeveel mensen er nu echt zouden komen. Dit waren er uiteindelijk veel meer dan ik had gedacht. Een hele fijne avond en uiteindelijk heb ik deze laatste week iedereen, die niet op vakantie was, nog kunnen zien en een knuffel kunnen geven.

Zondag was voor mij nog een moeilijk afscheid. Mijn laatste keer naar Caesar. De plek waar ik sporten echt leuk ben gaan vinden en helemaal verslingerd ben geraakt aan de Zumba. Elke keer was opnieuw een feestje. De zumbalessen, maar ook de andere sportfaciliteiten en de spa. Hier heb ik aardig wat uurtjes door mogen brengen. Dit plezier heb dit ook met verschillende vriend(inn)en kunnen delen en had Bart als mijn vaste sportmaat.

Op maandag was het afscheid op schiphol. Door een hele grote groep lieverds zijn Mister James en ik uitgezwaaid. Deze groep is hiervoor nog hartstikke vroeg hun bed uit gegaan, maar ik vond het hartstikke fijn dat ze er waren.

En toen was het tijd om samen met Mister James te gaan vliegen. Hij mocht mee bij mij het vliegtuig in, zo kon hij tijdens de vlucht in de tas gewoon bij mij op schoot zitten. Alleen tijdens het eerste inzetten van de landing (waarschijnlijk gingen zijn oortjes een beetje dicht) raakte hij even in paniek. Verder heeft hij alles perfect ondergaan.

Mister James is nu een stoere geëmigreerde kater geworden. Samen met zijn baasje :))

Het is bijna zover. Ik ga naar Barcelona verhuizen. 

Al heel lang wilde ik graag naar het buitenland verhuizen maar wist eigenlijk niet waarheen en wat ik daar wilde doen. Tot kort geleden. Na mijn eerste trip Barcelona in juli 2015 vroeg een collega hoe ik het had gehad, waarop ik vrolijk antwoorden dat ik heerlijk gedanst en gefiets had. Waarop hij dan weer antwoorden “oh precies wat je hier thuis ook doet!”.  Huh, dat zag ik niet aankomen. Doe ik dat? En vind ik dat dan zo leuk?  Ik ben goed gaan nadenken en ja dat is precies wat ik leuk vind. Ik was verrast door de mooie fietspaden in Barcelona, hoe je op de fiets overal zo makkelijk kon komen en zoveel mooie dingen kon zien. Salsa, bachatta, zumba avonden, het strand, de mooie omgeving (overal is wel wat te zien) en dat fietsen dus in Barcelona maakte dat ik mij heel erg thuis en prettig voelde. 

Als eerste was er de beslissing maken. Die vond ik heel zwaar, maar daarna moesten er ook daadwerkelijk stappen gezet worden. Dat begon met de verkoop van mijn huis. Voor mij ging de verkoop onverwachts snel. Dit viel nog zwaarder en ik dacht dat ik het daarmee wel gehad had. Helaas. Er zijn nu inmiddels zoveel beslissingen en acties geweest elke weer iets zwaarder. Nu zit ik in een erg leeg huis, waar toch nog het een en ander ingepakt moet worden en ik merk dat het mij soms echt even teveel lijkt te worden. Van de week heb ik de afleverdatum van mijn spullen gehoord. Ook weer iets sneller dan ik gepland en gedacht had. Dus het afscheid nemen van iedereen komt ook snel. Weer een moeilijk en misschien wel het moeilijkste moment. 

Maandag 18 januari vertrek ik samen met Mister James naar Barcelona. Dan gaat het echt beginnen. De moeilijke dingen van afbouw zijn dan achter de rug en de mooie momenten van opbouw van een nieuw leven gaan dan beginnen. Ik kijk er naar uit, maar ga eerst nog genieten van het samen zijn met alle vrienden, collega’s en mijn naasten.